Η έλλειψη στέγης και αγαπημένης οικογένειας είναι σαν μια κατάρα για ένα παιδί. Παράγοντες όπως η διαταραχή της οικογένειας, διαλυμένες οικογένειες, διακοπή σχολικής φοίτησης, συμβάλλουν στην ενίσχυση της ψυχικής αστάθειας στο παιδί και έχουν βαθιές αρνητικές επιπτώσεις στην συναισθηματική του ευεξία.
Όπως οι άστεγοι, έτσι και τα παιδιά αναπτύσσουν συμπεριφορικές ανωμαλίες, αγχώδεις διαταραχές, μαθησιακές δυσκολίες και συναισθηματική αστάθεια. Παρουσιάζουν ασταθή και ανάρμοστη συμπεριφορά, και έχουν πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση.
Διάθεση των εν λόγω παιδιών σε ανάδοχα σπίτια ή οικοτροφεία βοηθάει πολύ, αλλά τα χαρακτηριστικά που συνδέονται με την έλλειψη στέγης και η ανασφάλεια, τους στοιχειώνουν ακόμα και αφού έχουν ένα σπίτι και μια οικογένεια. Αυτά τα παιδιά συνεχίζουν να ζουν σε ένα κουκούλι από συστολή και παρουσιάζουν συμπτώματα συναισθηματικής απόσυρσης και νιώθουν ανασφαλή ακόμη και στα νεοαποκτηθείσα σπίτια τους επειδή βρίσκουν δυσκολία να εμπιστευθούν άλλους.
Τελικά, αναπτύσσουν αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη, μετα-τραυματικο στρες, ή μπορεί ακόμη και να καταφύγουν σε εθισμό και κατάχρηση ουσιών (αλκοόλ, ναρκωτικά). Όπως τα παιδιά έτσι και οι άστεγοι έχουν πολύ χαμηλό αίσθημα αυτοεκτίμησης. Ο απέραντος πόνος και τη θλίψη οδηγούν σε μεγάλες περιόδους κατάθλιψης και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Ως αποτέλεσμα, τα άστεγα παιδιά αναπτύσσουν πολύ ισχυρές τάσεις αυτοκτονίας.
Η παραβατικότητα των ανηλίκων γίνεται πολύ συχνή μεταξύ των αστέγων παιδιών κατά την ανάπτυξή τους με χαρακτηριστικά όπως η κλοπή, ληστεία, παραπλάνηση, απάτη, χειραγώγηση ή ακόμη και σεξουαλικές επιθέσεις και δολοφονίες.
Όπως οι άστεγοι, έτσι και τα παιδιά αναπτύσσουν συμπεριφορικές ανωμαλίες, αγχώδεις διαταραχές, μαθησιακές δυσκολίες και συναισθηματική αστάθεια. Παρουσιάζουν ασταθή και ανάρμοστη συμπεριφορά, και έχουν πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση.
Διάθεση των εν λόγω παιδιών σε ανάδοχα σπίτια ή οικοτροφεία βοηθάει πολύ, αλλά τα χαρακτηριστικά που συνδέονται με την έλλειψη στέγης και η ανασφάλεια, τους στοιχειώνουν ακόμα και αφού έχουν ένα σπίτι και μια οικογένεια. Αυτά τα παιδιά συνεχίζουν να ζουν σε ένα κουκούλι από συστολή και παρουσιάζουν συμπτώματα συναισθηματικής απόσυρσης και νιώθουν ανασφαλή ακόμη και στα νεοαποκτηθείσα σπίτια τους επειδή βρίσκουν δυσκολία να εμπιστευθούν άλλους.
Τελικά, αναπτύσσουν αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη, μετα-τραυματικο στρες, ή μπορεί ακόμη και να καταφύγουν σε εθισμό και κατάχρηση ουσιών (αλκοόλ, ναρκωτικά). Όπως τα παιδιά έτσι και οι άστεγοι έχουν πολύ χαμηλό αίσθημα αυτοεκτίμησης. Ο απέραντος πόνος και τη θλίψη οδηγούν σε μεγάλες περιόδους κατάθλιψης και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Ως αποτέλεσμα, τα άστεγα παιδιά αναπτύσσουν πολύ ισχυρές τάσεις αυτοκτονίας.
Η παραβατικότητα των ανηλίκων γίνεται πολύ συχνή μεταξύ των αστέγων παιδιών κατά την ανάπτυξή τους με χαρακτηριστικά όπως η κλοπή, ληστεία, παραπλάνηση, απάτη, χειραγώγηση ή ακόμη και σεξουαλικές επιθέσεις και δολοφονίες.
RSS Feed